مهدي موعود

در ديدگاه آخرالزماني مسلمانان، مهدي (در لغت به معني «هدايت‌شده» ) اعاده‌كنندهٔ دين و عدالت و منجي موعود است كه (بنا بر تفاسير مختلف) هفت، نه يا نوزده سال پيش از روز قيامت حكومت خواهد كرد و زمين را از ظلم و جور پاك خواهد كرد.

مهدي در تشيع دوازده‌امامي اشاره به حجت بن حسن، امام دوازدهم شيعيان، فرزند حسن عسكري دارد. در ميان اهل سنت محدثان مشهوري احاديثي در مورد بشارت مهدي از پيامبر اسلام نقل كرده‌اند، اما مفهوم مهدي از مفاهيم اصلي اعتقادي اهل سنت نيست. از محدثان و علماي اهل سنت ديدگاه‌ها و حديث‌هاي مختلفي در مورد مهدي نقل شده‌است. در اين روايات از عيسي مسيح، فرزندي از نسل حسن يا حسين، فرزند حسن عسكري امام يازده شيعه به عنوان مهدي ياد شده‌است. در بين فرق اسلامي در طول تاريخ اسلام همچنين از افرادي مانند محمد حنفيه، موسي بن جعفر، حسن عسكري، حجت بن حسن، عيسي مسيح و ميرزا غلام احمد و محمد احمد در سودان به عنوان مهدي نام برده شده‌است.
واژهٔ «مهدي» در قرآن به كار نرفته‌است. «مهدي» از ريشهٔ ه-د-ي است و به معناي هدايت شده و يا هدايت شده توسط خدا مي‌باشد. سابقه استفاده از كلمه مهدي قبل از ظهور اسلام وجود ندارد، به ويژه به معناي موعود جهانگشاي عدل گستر. اما استفاده از اين كلمه در زمان پيامبر اسلام و بعد از آن، در اشعار و متن‌هاي عرب ديده مي‌شود. در شعري سعد بني‌سليم پس از ايمان به اسلام در مدح پيامبر اسلام چنين مي‌سرايد:
مهدي به معناي «هدايت‌شده» در ابتداي اسلام در مفهوم منجي آخرالزمان به كار نمي‌رفته‌است. بسياري از بزرگان صدر اسلام با اين نام خوانده مي‌شده‌اند، تنها لقبي بوده‌است كه به‌خاطر آنكه درجه بزرگي معنوي آنها نشان داده شد افرادي مانند محمد، ابراهيم، علي، فاطمه، حسين بن علي و مهدي (خليفه بني عباس) در اوايل اسلام با اين نام خوانده شده‌اند.